Πλησιάζει ταχύτατα η στιγμή της αλήθειας για τη Ζώνη του Ευρώ. Ολες οι εμβαλωματικές λύσεις με τις οποίες η Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια αγόραζε χρόνο, κινούμενη σταδιακά αλλά απελπιστικά αργά προς την κατεύθυνση της περισσότερης ενοποίησης, έχουν φτάσει στα ακραία όριά τους. Οι μηχανισμοί που φτιάχτηκαν για να διαχειριστούν την κρίση χρέους της περιφέρειας (EFSF) είναι ανεπαρκείς για την Ιταλία και την Ισπανία.
Πλησιάζει η ώρα που η Ελλάδα θα γίνει μέρος ενός από τα τρία βασικά διαφαινόμενα σενάρια:
Σενάριο 1, «στενότερη ενοποίηση της Ευρωζώνης των «17», με όλους μέσα»: Η Ευρωζώνη αντιδρά στο σοκ και κάνει ό,τι χρειάζεται, προχωρώντας στη «μεγάλη συμφωνία» που αναφέρθηκε παραπάνω. (Μικρότερη πιθανότητα: η έως τώρα πολιτική των μικρών βημάτων αποδίδει.)
Σενάριο 3, «ελληνική καταστροφή»: Η Ευρωζώνη προχωρεί στη στενότερη ενοποίηση, κάνει ό,τι πρέπει να κάνει, όμως στο όνομα μιας συνεκτικότερης Ευρώπης και της τήρησης των κανόνων, η Ευρώπη, αφού έδωσε αλλεπάλληλες ευκαιρίες στην Ελλάδα, εγκαταλείπει την προσπάθεια. Ως αδύνατος κρίκος, ως αθεράπευτη περίπτωση, ως μια χώρα που δεν θέλει ή δεν μπορεί να συμμετάσχει στους νέους θεσμούς στενότερης οικονομικής ενοποίησης, η Ελλάδα εξωθείται σε μονομερή έξοδο από το ευρώ.
Το σενάριο 1 είναι ασφαλώς το πιθανότερο. Ομως, το σενάριο 3 είναι πιθανότερο από το σενάριο 2. Είμαστε πολύ μικρή οικονομία για να επηρεάσουμε το σενάριο 2. Ομως, αν το σενάριο 3 υλοποιηθεί, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Βέβαια, ορισμένοι, όπως ο κ. Τσίπρας, για να πατάνε και στις δύο βάρκες (και μέσα στο ευρώ και αντίθεση στο Μνημόνιο), διατείνονται ότι δεν υπάρχει περίπτωση αποβολής μας από την Ευρωζώνη. Είστε δύο φάσεις πίσω, κ. Τσίπρα: η έξωση είναι προ των πυλών.
Είναι προφανές ότι μόνο το σενάριο 1 είναι ευοίωνο για την Ελλάδα. Είναι αναγκαία αλλά όχι και επαρκής συνθήκη. Δεν εγγυάται ότι θα βγούμε από την ύφεση και την ανεργία, ότι θα αποκαταστήσουμε ανταγωνιστικότητα. Δεν εγγυάται ότι η Ευρώπη θα κάνει και το επόμενο βήμα, όπως μια πολιτική γενναίας αναπτυξιακής ενίσχυσης του Νότου, όσο εμείς μειώνουμε τα ελλείμματα και κάνουμε μεταρρυθμίσεις.
Μας επιτρέπει όμως να προσδοκούμε μια μεταγενέστερη αλλαγή πολιτικών συσχετισμών, για μια νέα διαπραγμάτευση που θα ενισχύσει την αναπτυξιακή και εισοδηματική σύγκλιση της περιφέρειας του ευρώ.
Η μόνη θετική προοπτική για την Ελλάδα περνάει από βαθύτερη ενοποίηση της Ευρωζώνης και κοινή οικονομική διακυβέρνηση. Οσο μεγαλύτερη η δημοσιονομική απόκλιση, τόσο μεγαλύτερη η απώλεια εθνικού ελέγχου. Η Ευρώπη είναι ένωση συγκυριαρχίας. Δεν υπάρχει επίλυση της ευρω-κρίσης χωρίς περισσότερη Ευρώπη.
Οι καθημερινές λαϊκιστικές επιθέσεις στους «κουστουμάτους» του ΔΝΤ, τους «γκαουλάιτερ» της τρόικα, οι χυδαίες αναλογίες με τη ναζιστική Γερμανία, η αντιμετώπιση της Ευρώπης, του κοινού μας σπιτιού, με όρους αποικιοκρατίας και Κατοχής, φτιάχνουν ένα βαρύ κλίμα στην κοινωνία, που κινδυνεύει να αποδειχθεί αναντίστρεπτο. Να καταστήσει αδύνατη τη συμμετοχή της Ελλάδας στο επόμενο μεγάλο βήμα της Ευρώπης, να μας ξεβράσει απ’ έξω, απόβλητους και μοιραίους.
Ολόκληρο το άρθρο Γιώργος Παγουλάτος, Καθημερινή
Σενάριο 2, «καταστροφική διάλυση της Ευρωζώνης»: Η Ευρωζώνη δεν κάνει το αναγκαίο άλμα, η μεγάλη διαπραγμάτευση αποτυγχάνει, μια μεγάλη χώρα του ευρώ όπως η Ιταλία αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος της. Η Ευρωζώνη των «17» διαλύεται στα εξ ων συνετέθη ή σε επιμέρους ομάδες. Η Ελλάδα συμπαρασύρεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου